Σὰ βγεῖς στὸν πηγαιμὸ γιὰ τὴν Ἰθάκη, 

νὰ εὔχεσαι νἆναι μακρὺς ὁ δρόμος,

γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.

Τοὺς Λαιστρυγόνας καὶ τοὺς Κύκλωπας,

τὸν θυμωμένο Ποσειδώνα μὴ φοϐᾶσαι,

τέτοια στὸν δρόμο σου ποτέ σου δὲν θὰ βρεῖς,

ἄν μέν’ ἡ σκέψις σου ὑψηλὴ, ἄν ἐκλεκτὴ

συγκίνησις τὸ πνεῦμα και τὸ σῶμα σου ἀγγίζει.

Τοὺς Λαιστρυγόνας καὶ τοὺς Κύκλωπας,

τὸν ἄγριο Ποσειδῶνα δὲν θὰ συναντήσεις,

ἄν δὲν τοὺς κουϐανεῖς μὲς στὴν ψυχὴ σου,

ἄν ἡ ψυχὴ σου δὲν τοὺς στήνει ἐμπρὸς σου.

Νὰ εὔχεσαι νἆναι μακρὺς ὁ δρόμος.

Πολλὰ τὰ καλοκαιρινὰ πρωϊνὰ νὰ εἶναι

ποὺ μὲ τί εὐχαρίστησι, μὲ τί χαρά

θὰ μπαίνεις σὲ λιμένας  πρωτοειδωμένους·

νὰ σταματήσεις σ’ ἐμπορεῖα Φοινικικά,

καὶ τὲς καλὲς πραγμάτειες ν’ ἀποκτήσεις,

σεντέφια καὶ κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ ἔϐενους,

καὶ ἡδονικὰ μυρωδικὰ κάθε λογῆς,

ὅσο μπορεῖς πιὸ ἄφθονα ἡδονικὰ μυρωδικά·

σὲ πόλεις Αἰγυπτιακὲς πολλὲς νὰ πᾶς,

νὰ μάθεις καὶ νὰ μάθεις ἀπ’ τοὺς σπουδασμένους.

Πάντα στὸ νοῦ σου νἄχεις τὴν Ἰθάκη.

Τὸ φτάσιμον ἐκεῖ εἶν’ ὁ προορισμὸς σου.

Ἀλλὰ μὴ βιάζεις τὸ ταξεῖδι διόλου.

Καλλίτερα χρόνια πολλὰ νὰ διαρκέσει·

καὶ γέρος πιὰ ν’ ἀράξεις στὸ νησί,

πλούσιος μὲ ὅσα κέρδισες στὸν δρόμο,

μὴ προσδοκῶντας πλούτη νὰ σὲ δώσει ἡ Ἰθάκη.

Ἡ Ἰθάκη σ’ ἔδωσε τ’ ὡραῖο ταξεῖδι.

Χωρὶς αὐτὴν δὲν θἄϐγαινες στὸν δρόμο.

Ἄλλα δὲν ἔχει νὰ σὲ δώσει πιά.

Κι ἄν πτωχικὴ τὴν βρεῖς, ἡ Ἰθάκη δὲν σὲ γέλασε.

Ἔτσι σοφὸς ποὺ ἔγινες, μὲ τὸση πεῖρα,

ἤδη θὰ τὸ κατάλαϐες οἱ Ἰθάκες τί σημαίνουν.

              Κωνσταντίνος Π. Καϐάφης    [1911]